door Luc Goffings

Bij ontvangst, zoals te zien op de eerste foto (foto 1), had men in Marokko al wat matrix weggeprepareerd. Waarschijnlijk is dit gebeurd met de bedoeling om zeker te zijn, dat deze trilo volledig in de matrix zat. Dus stukjes van cephalon en pygidium waren al zichtbaar. Van kop tot staart meet dit beestje 7.3 cm.

Foto 1. Het aangeprepareerde stuk bij ontvangst

Na enkele uurtjes preparatiewerk was al een groot gedeelte van het cephalon vrijgemaakt. Zeer mooi zijn de "terraslijnen", die zichtbaar werden en die zo typisch zijn voor dit geslacht (foto 2, foto 3).

Foto 2. Bovenaanzicht cephalon

Foto 3. Uitgesproken terraslijnen op de voorzijde van het cephalon

Op het pygidium is ook iets opmerkelijk te zien, nl. een geheelde wonde. Blijkbaar werd deze trilobiet aangevallen door een predator, doch is zij kunnen ontkomen. Maar niet zonder enige averij op te lopen. Het pygidium was namelijk doorboord. Dit heeft zich echter gedeeltelijk hersteld, zoals de volgende foto (foto 4) laat zien. Er waren dus geen vitale organen geraakt.

Foto 4. Geheelde wonde op het pygidium

De volgende stappen zijn nu het pygidium en cephalon volledig vrijmaken en dan beginnen met de thorax, die hoogstwaarschijnlijk een holle kromming vertoont. Na nog een 5-tal uurtjes prepareerarbeid was het pygidium bijna vrij (foto 5). Maar de matrix op dit staartstuk was erg plakkerig en dit in tegenstelling met het gesteente op het cephalon. De bewaartoestand is daar ook niet zo mooi, eerder poreus dan wel mooi glad en hard. Het laatste thoraxsegment is ook al gevonden; dat helpt om verder te werken.

Foto 5. Cephalon en pygidium vrijwel geheel vrijgelegd

Het front van het cephalon is lichtjes naar boven gericht; dat nodigt dan weer uit om later eventueel  naar de doublure en het hypostoom op zoek te gaan. Waar het pygidium minder goed bewaard is gebleven na het fossilisatieproces, zien de thoraxdelen er veel beter uit. Vooral de terraslijntjes zijn overvloedig aanwezig, al is dat op deze stoffige foto (foto 6) nog niet zo goed te zien. Van een tweetal specialisten ter zake heb ik ondertussen vernomen, dat de geheelde "bijtwonde" in het staartgedeelte vrij zelden wordt waargenomen. De aanval op deze trilo is ook hoogstwaarschijnlijk gebeurd door een zeeschorpioen (Euripteride), gezien de vorm van de wonde. Deze predator heeft met de scherpe punt van zijn schaar de staart heeft doorboord. Dit maakt dit beestje toch extra interessant. Gelukkig heeft het die aanslag overleefd, want anders bleven er alleen wat vermorzelde resten over en viel er nu niet veel meer te prepareren.

Foto 6. Alle thoraxsegmenten zijn gelocaliseerd

Na nog een aantal uren preparatiearbeid (al is dit niet hard werken, wel aandachtig zijn) is deze trilobiet volledig bevrijd van zijn harnas, dat zij meer dan 400 miljoen jaren geleden kreeg aangemeten. (foto's 7, 8 en 9). Zoals te merken valt, zijn ook de terraslijntjes op de thoraxelementen mooi bewaard gebleven. Heel opvallend zijn ook de oranjekleurige holochroale ogen met de talloze lensjes. De overgrote meerderheid van deze lensjes zijn mooi bewaard gebleven.

Foto 7. Afgewerkte trilobiet

Foto 8. Afgewerkte trilobiet

Foto 9. Afgewerkte trilobiet