door Luc Goffings (Lugo)

Om zeker te zijn dat deze trilobiet volledig in de matrix zit, heeft men in Marokko al een beetje "voorgeprepareerd", zoals te zien is op de eerste foto (foto 1). Een stukje van het pygidium en een deeltje van het cephalon werden al blootgelegd. Nu komt het bij Scutelliden vrij frequent voor dat een of zelfs beide vrije wangen ontbreken. Toch is hier niet naar gezocht bij de voorpreparatie, vermoedelijk omdat men op de twee breukvlakken links en rechts van de trilobiet al kon zien dat deze librigenae aanwezig waren. Dat hoopte ik althans.

Foto 1. De aangeprepareerde trilobiet bij aanvang van de preparatie

De matrix die moet verwijderd worden, is zeer hard en daardoor vordert het werk langzaam. Voordeel van deze harde matrix is dan weer dat hij meestal mooi loskomt van de schaal van de trilobiet (foto 2). 

Foto 2. De matrix komt mooi los

Na een groot gedeelte van het pygidium te hebben vrijgemaakt, ben ik toch op zoek gegaan naar de vrije wangen (foto's 3 en 4). Tot mijn grote opluchting zijn zij beide aanwezig. Wel was het even spannend omdat beide wangen een beetje verzonken zijn en daardoor begon ik te vrezen dat zij er niet waren. Maar uiteindelijk heb ik ze toch gevonden.

Foto 3 en 4. Vrijleggen van de librigena

Op foto 5 is te zien dat het grootste deel van de glabella tot en met de occipetale ring al proper zijn, evenals de linker vrije wang en het linker oog. De schaal van deze scutelliden is zeer dun en kwetsbaar, dus het is raadzaam om zeker met de prepnaald de schaal niet te raken. Dit betekent onvermijdelijk telkens een witte inslagkrater. 

 Foto 5. Voortgang aan het cephalon

Nu rest er nog de andere vrije wang te prepareren plus de 10 thorax segmenten (foto 6). Aangezien daarop nog heel wat gesteente zit, denk ik toch nog een kleine twee weken werk te hebben. Maar dat is het waard. Deze Scutellide is een Thysanopeltis, gekenmerkt door de redelijk grote en talrijke stekels op het pygidium. Zij zijn bovendien allemaal ongeveer even groot. Bij Septomopeltis zijn de stekels alternerend groot - klein. De totale lengte van deze trilobiet bedraagt 7.0 cm.

 Foto 6. De preparatie vordert gestaag

Na een kleine week zwoegen op het harde materiaal is het cephalon eindelijk volledig vrij en is ook nog wat meer matrix weggenomen van het pygidium (foto 7). Ook werden de eerste vier segmenten van het thorax gevonden. Nu is het kwestie om die lijn verder te volgen naar het staartuk toe. Hier is het wel even opletten, omdat de ribben van het pygidium samenkomen in een verdikking. Deze bult mag uiteraard niet per ongeluk doorboord worden. Het ziet er in elk geval naar uit dat deze trilo mooi gestrekt met een lichtjes holle rug in de steen zit. Dit geeft altijd een mooi eindresultaat, maar dit blijft nog even afwachten.

 Foto 7. Het cephalon is gedaan en de eerste thoraxsegmenten komen vrij te liggen

De laatste foto's tonen het afgewerkte stuk (foto's 8 tot 11). De laatste loodjes waren duidelijk de zwaarste omdat de rechter thoraxflank niet zo goed bewaard is gebleven. Bovendien was de matrix extreem hard en kleverig in deze area. Dit heeft duidelijk zijn sporen nagelaten op de pleurale stekels. Bij het zien van deze trilobiet domineert het pygidium duidelijk het geheel. Met zijn 3.5 cm lengte vertegenwoordigt dit staartstuk dan ook 50 % van de totale lengte ( 7.0 cm ) van deze trilobiet. Ook de vrije wangen zijn vrij imposant.De breedte van deze trilo bedraagt 4.8 cm. Voorlopig durf ik mij niet wagen aan de soortnaam van dit beestje, al denk ik dat het kort bij de soort " speciosa" aanleunt.

Foto's 8 - 11. De afgewerkte trilobiet