Een ontsluiting is in de geologie een plek waar in-situ gesteente aan de oppervlakte komt en bestudeerd kan worden. Dit kunnen zowel van natuurlijke oorsprong zijn (ten gevolge van erosieprocessen), als van anthropogene oorsprong (vb. weginsnijdingen, bouwputten en groeves). Ontsluitingen zijn belangrijk om de geologie in een gebied te kunnen bestuderen. Als er geen natuurlijke ontsluitingen zijn kunnen er boringen worden gedaan.

De mate waarin er natuurlijke ontsluitingen aanwezig zijn in een landschap is functie van een aantal uiteenlopende parameters:

• De dynamiek van het landschap: hoogdynamische gebieden zijn gebieden waarin erosieprocessen sterk aanwezig zijn (vb. klifkusten, steile valleilandschappen). Hier vinden we meer natuurlijke ontsluitingen
• Bedekking door sedimenten: alluvium en colluvium kunnen ontsluitingen bedekken. In de gematigde streken van Noord Europa is een aanzienlijk deel van het landoppervlak gekenmerkt door eolische afzettingen die zijn afgezet tijdens de laatste ijstijd.
• Bedekking door vegetatie: de aanwezigheid van vegetatie kan ontsluitingen aan het oog onttrekken.

De bereikbaarheid van ontsluitingen is onder meer functie van de antropogene factoren zoals de mate waarin het landoppervlak verzegeld is (bebouwing, asfalt, etc.) en de mate waarin het geprivatiseerd is. 

Ontsluiting van het Cenomaan aan de klifkust van Cap Blanc Nez, Frankrijk