De aardmantel is een onderdeel van de Aarde bevindt zich tussen de aardkorst en de kern van de Aarde. De bovenkant van de aardmantel wordt begrensd door de Mohorovičić discontinuïteit. De aardmantel omvat het grootste gedeelte van het volume van de aarde omdat de kern relatief klein is, en de aardkorst relatief erg dun. De aardmantel is zo'n 2900 kilometer dik. Het bovenste gedeelte van de aardmantel wordt samen met de aardkorst tot de lithosfeer gerekend. Daaronder begint de asthenosfeer.

Aangezien boren naar de aardmantel technisch niet mogelijk is, wordt seismiek gebruikt voor onderzoek. Door weerkaatsing van de seismische golven kunnen verschillen in dichtheden van het materiaal worden vastgesteld. De aardmantel bestaat voornamelijk uit de de mineralen olivijn en soorten pyroxeen.

Het bovenste gedeelte van de aardmantel gedraagt zich plastisch door temperaturen boven de 1000 graden Celcius en relatief lage druk. Daardoor 'drijven' de aardplaten van de aardkorst op de aardmantel. Door gedeeltelijk smelten van gesteente in het bovenste gedeelte van de aardmantel kan er magma ontstaan dat door vulkanisme tot het aardoppervlak kan doordringen.

In het binnenste van de aarde ontstaat warmte door het verval van radioactieve elementen die al bij het ontstaan van de aarde aanwezig waren. Doordat het gesteente in de mantel zich plastisch kan vervormen en de productie van hitte in de aardmantel zijn er convectiestromen die de hitte naar boven transporteren. Dit is de motor achter de platentektoniek. Ook zijn er op sommige plekken mantelpluimen waar heet materaal uit de diepe mantel omhoog komt. Dit kan leiden tot de zogenaamde hotspots.

Een schematische weergaven van de binnenkant van de Aarde. 1. Continentale korst, 2 oceanische korst, 3 en 4 aardmantel, 5 buitenkern (vloeibaar), 6 binnenkern (vast), A Mohorovičić discontinuiteit, B Gutenberg discontinuïteit, C Lehmann discontinuïteit. Creative Commons licentie.