Dit stuk kust met kliffen bevindt zich aan de oostkust van Jutland in Denemarken. De kliffen bestaan uit kleilagen uit het Paleoceen en Eoceen (onderdeel van het Paleogeen tijdperk). In de klei komen diverse fossielen voor, waaronder haaientanden.
Tussen de stenen op het strand kunnen ook fossielen worden gevonden uit het Ordovicium, Siluur en Krijt tijdperk. Deze fossielen zijn hier als zwerfsteen terecht gekomen in de ijstijden.
Trelde Næs is slechts een zeer klein deel van de afzettingen uit het Paleoceen en Eoceen aan de kleine Belt. Feitelijk lopen de afzettingen van Trelde Næs tot net voorbij Kristinebjergskov. Bij Kristinebjergskov moet tevens een klein stuk Oligoceen te vinden zijn.
De afzettingen langs de Kleine Belt zijn hoofdzakelijk van Eocene oorsprong en behoren tot de Rønæs (midden Ypresiaan) en Lillebælt (boven Ypresiaan tot Lutetiaan) formatie. Deze formaties bestaan uit hoofdzakelijk geelkleurige kleilagen en een aantal concretielagen. Deze zijn over het algemeen kalkarm en over het algemeen vrij fossielarm, omdat ze in zuurstofarm water werden afgezet.
Een aantal lagen zijn fossielrijker, met name de concretielagen zijn rijk aan sporenfossielen en resten van krabben. Deze concreties vind je vaak samengespoeld in banken op het strand. Daarnaast zijn er een aantal lagen die door hun grijs/zwarte kleur opvallen. De grijs/zwarte lagen zijn kalkhoudend, rijk aan organisch materiaal en bevatten macrofossielen zoals haaientanden, beenvisresten, crinoidenstengels, brachiopoden, coccolithen etc.
Omdat deze lagen rijk zijn aan organisch materiaal bevat kan veel materiaal gepyritiseerd zijn. Met name de stengels van Issielicrinus subbasaltiformes kunnen als de condities goed in grote aantallen gepyritiseerd gevonden worden. Daarnaast laten zich Barytconcreties vinden welke in de kern fossielen kunnen bevatten als rostrumdelen van zwaardvissen, gepyritiseerd hout etc.
Tot slot. De kustkliffen eroderen sterk, jaarlijks zakken er grote delen van de kliffen de zee in. Hierdoor is het onmogelijk om specifieke plekken aan te duiden die altijd vondsten opleveren. Om de mate van erosie aan te geven, het baken voor de scheepvaart op Trelde Naes is in de afgelopen eeuw drie keer herbouwd omdat de vorige in zee was gestort.
