In het Tarn gebied in het zuiden van Frankrijk is een vindplaats waar diverse fossielen kunnen worden gevonden in mergel afzettingen uit het Toarcien (onderdeel van het onder Jura tijdperk).
Net ten zuiden van Florac, in St-Laurent-de-Trèves is een zeer aardig curiosum te bezichtigen: op een klein plateau zijn tientallen voetafdrukken van dinosauriërs in de kalksteen bewaard gebleven. Deze zijn gratis te bezichtigen en de locatie is voorzien van duidelijke infopanelen. Welke soort de sporen heeft achtergelaten is niet bekend. Zeker de moeite waard! Daarnaast is in het gehucht een klein museum ingericht (lage toegangsprijs).
Met dank aan J. de Quaasteniet voor het leveren van deze beschrijving
Belemnieten, ammonieten en gastropoden uit het Toarcien (onderdeel van het onder Jura tijdperk). De kwaliteit van de fossielen is redelijk tot goed.
Serpulide (wormachtige). © Foto: J. de Quaasteniet
Gastropoden © Foto: J. de Quaasteniet
Koraaltjes, een serpulide en een zee-egelfragment © Foto: J. de Quaasteniet
Bivalven © Foto: J. de Quaasteniet
Er staan 7 foto's van fossielen van deze vindplaats in het
Fossielen Fossielendatabase.
Zie hier de
soortenlijst van Florac.
Het gebied is te vinden 50 kilometer ten noordoosten van Millau in het zuiden van Frankrijk. Florac is gelegen langs de weg N106. We bevinden ons op de N106 en rijden zuidoostwaarts richting Florac. Een paar honderd meter voor Florac slaan we bij een rotonde linksaf richting Bédoues. Na de afslag genomen te hebben, zien we vrijwel direct links een oude brug over de Tarn en direct daarna aan je linkerhand een grote camping. We rijden verder en gaan in een bocht links omhoog met aan de rechterzijde een redelijk steile rotswand. Als we door het plaatsje Bédoues rijden, zien we aan onze rechterhand een oud karakteristiek kerkje bovenop een heuvel liggen. Aan onze linkerhand ligt dan de camping "Chon du Tarn". We rijden verder en komen dan weer een brug tegen die over de Tarn gaat. Hier past in de breedte maar één auto op en het is dus oppassen hier. Als we deze brug zijn gepasseerd, zien we aan onze linkerhand weer een camping liggen.
Ca. 400 meter na de brug is er een afslag naar links richting het plaatsje Les Bonblons. Deze afslag nemen we. De weg is in het begin vrij breed, maar zal uiteindelijk overgaan in een weg geschikt voor 1 auto. Als je dus een tegenligger tegenkomt, moet je dus achteruit rijden totdat je ergens aan de kant kan gaan staan zodat de tegenligger er langs kan. Vlak voor het dorp Malbosc is er dan een afslag naar links en steil naar beneden. Deze nemen we. Het is hier goed opletten want de afslag is moeilijk te zien. Je ziet op dat moment recht vooruit de huizen tegen de hellingen aan liggen van Malbosc. Beneden aangekomen, moeten we een smal bruggetje over en vervolgen onze weg met een scherpe bocht naar links steil omhoog. Ook hier is sprake van een smal weggetje en is het oppassen geblazen.
Dit weggetje rijden we uit totdat we op een onverhard gedeelte komen. We parkeren de auto bij een boerenschuur en vervolgen wandelend(afhankelijk van het tempo ca. een half uur tot aan vindplaats.) onze weg die net voorbij het punt waar we onze auto hebben geparkeerd rechtsaf buigt en dan licht hellend naar beneden loopt. Beneden aangekomen maakt het pad, wat steeds smaller wordt, een scherpe bocht naar links en loopt hier dan tussen het struikgewas door wat enigszins beschutting geeft tegen de zon. Het struikgewas houdt echter na een ca. 100 meter op en het pad gaat dan verder in de open lucht. Het pad stijgt nog steeds gestaag en halverwege de op dat moment al in het zicht liggende scherpe bocht verder naar boven, kunnen we het pad afsnijden door een smal wandelpad te nemen wat direct naar het pad terug leidt maar dan hoger. Het is wel opletten: de ondergrond is erg los en het padje loopt behoorlijk steil en vallen is dus niet ondenkbaar. Bij het kruisen van het oorspronkelijke pad deze rechtsaf vervolgen. Boven aangekomen, zien we een kale heuvel: "Le Puecheral"
Aan onze rechterzijde bevindt zich een hek. We slaan hier dan rechtsaf en vervolgen dit pad omhoog. Het steile is er dan wel van af en lopen wordt wat makkelijker. Op "één uur" zien we een blauwe, kale heuvel liggen. Dit is de uiteindelijke vindplaats.
Op het laatste stukje pad naar deze heuvel toe zie je keien liggen in het pad waarin de belemnieten duidelijk zichtbaar zijn. Bij de heuvel zelf liggen aan de voet diverse kleine ammonieten en stukjes belemniet. Ook kan je hier gastropoden vinden en stukken ammoniet doorweven met kwarts. Rechts van de heuvel en op de heuvel zelf staat een licht vervallen hekwerk waarachter je mooie ammonieten kan vinden. We hebben daar stukken gevonden van windingen van zeker 6 cm. breed wat dus aangeeft hoe groot de ammoniet zelf geweest moet zijn. Rechts van de heuvel liggen een soort stromen van geërodeerd sediment waar op de oppervlakte ervan ammonieten en belemniet te vinden zijn. Er zal onder de oppervlakte ook het nodige te vinden zijn. De fossielen in het erosiepuin zijn eenvoudig bij elkaar te rapen. Het verdient aanbeveling doosjes of potten bij je te hebben omdat de fossielen wel erg bros zijn.
Ook in de omgeving van deze vindplaats zijn mogelijk nog meer plekken waar dit gesteente is ontsloten.
